ممکن است اساتید حقوقی دارای محدودیت هایی باشند

چندین سال پیش، مقاله ای نوشتم که در آن استدلال می کردم که دانشکده های حقوق باید اساتید کمکی بیشتری داشته باشند تا دانشجویان حقوق بتوانند موضوعات حقوقی را از اساتیدی که فعالانه وکالت می کنند بیاموزند. به ،وان یک دانشجوی حقوق، من اساتید کمکی عالی داشتم، و دانشکده های حقوق حتی اگر به جای استخدام مربیان تمام وقت، بیشتر به اساتید پاره وقت متکی باشند، ممکن است در هزینه ها صرفه جویی کنند. اخیراً با یکی از همکارانم درباره اساتید مورد علاقه دانشکده حقوق صحبت می کردم و این همکار گفت که اساتید کمکی اغلب محدودیت های قابل توجهی دارند. این من را به یاد تجربیات خودم با اساتید کمکی دانشکده حقوق انداخت، و دانشکده های حقوق به احتمال زیاد نمی توانند برای تکمیل ردیف های استاد خود به شدت به اعضای کمکی تکیه کنند.

تقریباً همه اساتید کمکی که من می شناسم در جاهای دیگر شغل تمام وقت دارند. مشهور است که اساتید کمکی از تدریس خود حقوق کمی دریافت می کنند و بیشتر درآمد آنها از شغل تمام وقت آنها تأمین می شود. در نتیجه، اساتید کمکی اغلب تدریس را بر سایر تعهدات شغلی ترجیح نمی دهند. این امر به ویژه زم، صادق است که یک استاد کمکی با درگیری هایی روبرو می شود که انجام وظایف مرتبط با وکیل کمکی و وکیل را به طور همزمان دشوار می کند.

به ،وان مثال، زم، که در دانشکده حقوق بودم، یک استاد کمکی داشتم که در یک شرکت حقوقی عالی شریک بود. در طول ک،، استاد کمکی به ما گفت که باید آزمایشی را شروع کند و تا زم، که موضوع حل شود، توجه او بیشتر به دادگاه معطوف خواهد شد. در آن زمان، دسترسی به استاد بسیار سخت تر بود، و چند بار نیاز بود که ک، ها تغییر کند تا برنامه آزمایشی او مطابقت داشته باشد. پرونده سرانجام حل شد، و بعد از آن بخش کمکی بسیار بیشتر شد، اما تجربه یادگیری ما برای هفته ها تحت تأثیر قرار گرفت، در حالی که او مسئولیت هایش به ،وان مشاور محاکمه را با مسئولیت هایش به ،وان یک استاد کمکی کنار می گذاشت.

دسترسی به اساتید کمکی نیز ممکن است برای ساعات اداری یا سایر دلایل خارج از ک، دشوارتر باشد. این ممکن است به این دلیل باشد که اساتید کمکی همیشه مانند سایر اساتید دفتری در محوطه دانشگاه ندارند و ممکن است مانند سیاست اغلب اساتید تمام وقت، مجبور نباشند ساعات اداری منظمی داشته باشند. استادان حقوقی کمکی نیز ممکن است صرفاً وقت آزاد کمتری برای تعامل با دانشجویان داشته باشند، زیرا آنها باید مسئولیت های کاری و همچنین وظایف آموزشی را انجام دهند.

زم، که من دانشجوی حقوق بودم، یکی از اساتید کمکی مورد علاقه من در شهر دیگری زندگی می کرد و هفته ای یک بار به دانشکده حقوق می رفت تا ک، ما را تدریس کند. استاد کار تدریس عالی را انجام داد، اما به دلیل مسافتی که استاد برای رسیدن به ک، طی کرد، من به ندرت با این استاد خارج از ک، ارتباط برقرار می کردم، همانطور که معمولاً با اساتید تمام وقت انجام می دادم. زم، که دانشجویان حقوق توانایی تعامل با اساتید خارج از ک، را ندارند، جستجوی توصیه نامه، مشاوره شغلی یا سرنخ برای فرصت های شغلی دشوارتر می شود.

اشتباه نکنید، من همچنین اساتید کمکی داشتم که کارشان آنقدر خوب بود که هرگز باور نمی کنید که شغل تمام وقت خارج از تدریس داشته باشند. به ،وان مثال، من یک استاد حقوق را داشتم که تا حد امکان زمان خود را در محوطه دانشگاه سپری می کرد، به سوالات دانشجویان به موقع پاسخ می داد و قبل از اینکه حتی اساتید تمام وقت من فرصتی برای آپلود نمرات خود داشته باشند، امتحانات نهایی را نمره گذاری می کرد. با این حال، اساتید کمکی ممکن است نتوانند همان سطح توجهی را که اساتید تمام وقت می توانند ارائه کنند. در نتیجه، دانشکده های حقوق باید فهرستی متعادل داشته باشند و اساتید کمکی دامپزشکی داشته باشند تا اطمینان حاصل کنند که کمترین شانس ممکن را برای اجازه دادن به فعالیت های تمام وقت خود با وظایف آموزشی خود دارند.

جردن روتمن شریک است موسسه حقوقی روتمن، یک شرکت حقوقی با خدمات کامل در نیویورک و نیوجرسی. او همچنین بنیانگذار دفترچه خاطرات بدهی دانشجو، وب سایتی که در مورد نحوه پرداخت وام های دانشجویی خود بحث می کند. می تو،د از طریق ایمیل به اردن برسید [email\xa0protected].